به یاد حضرت امیرالمومنین علی (ع)

هنگامی که فرق علی ابن ابی طالب این تندیس حق و حقیقت با شمشیر جهل و جهالت شکافت و ما بدن علی ابن ابی طالب علیه السلام را از دست دادیم اما درس هایش را به خاک نسپردیم بدن شریفش به خاک رفت اما اندیشه و الگویش در مغز آدمیان ماند. ای عزیزان ای دینداران و ای دینمداران، هنگامی که شب ها وقت آزاد دارید به اطراف شهر بروید، خانه های فقرا را نگاه کنید، خانه هایی که از شدت فقر و نداری، درب خانه ندارند و یک پتوی پاره درب خانه شان است. می توانید یکی دوبار به بهزیستی تشریف ببرید و با مسوولین آنجا کمی مشورت کنید و از نیت های خیرخواهانه تان سخن بگوئید و آنها نیز شما را راهنمایی می کنند و در ان جی او ها شرکت کنید، گروه های مردم نهاد که هم به خود یاری می دهند و هم به دیگران و در این راه تجربه ها می آموزید و یاد می گیرید چگونه درست کمک کنید. بله الگوی علی ابن ابی طالب پیش روی شماست ببینید و عمل نمائید. او شب ها نان جلوی خانه های فقرا می گذاشت. آرام در را می زد و می رفت. از شب گردی های علی ابن ابی طالب الگو بگیرید. البته عرض کردم که اول باید شناسائی کنید و خودتان در دایره امنیت باشید. الحمد لله الان ما نیازمند به نان، به آن معنای کلمه نداریم. اما می توانید شام ببرید. فرزندتان را همراه خود ببرید که روش های شما را ببیند و یاد بگیرد و شیعه و پیرو علی ابن ابی طالب باشد نه فقط بر بدن از دست رفته ی او گریه کند بلکه فکر علی ابن ابی طالب را عمل کند.

اینگونه است که علی ابن ابی طالب ها زنده اند. اگر او فقط و فقط پول در صندوق بیندازد و فقط با دستگاه خودپرداز پول صدقه را به حساب جائی بریزد، او معنا و مفاهیم واقعی کمک کردن را یاد نخواهد گرفت عزیزان. بنده از زحمات کلیه ی مسوولین کشور تشکر می کنم که وقت شان در جلسات مهم و مذاکرات و تصمیم گیری های کلان است اما برای شب هم حتی شده هفته ای یک ساعت برنامه ای داشته باشند زیرا وقتی استاندار یا شهردار که همچون علی ابن ابی طالب شب ها در کوچه های فقیر نشین کوفه قدم می زد، چنین حرکت های زیبایی کنند آنوقت می توانیم از ثروتمندان محترم شهرهایمان انتظارهای بهتری هم داشته باشیم و حتی به آنها هم نیازی نباشد و بالأخره کار خوب را از یکدیگر یاد می گیرند و ایده پردازی هم می کنند و بهتر و بهتر خواهد شد. بنده به آینده خوش بین هستم.

در پایان این مقاله شما را دعوت می کنم به ترجمه ی چند آیه ی آخر سوره مدثرکه گفتگوی بین اهل بهشت و اهل جهنم است و ببینید که اهل جهنم چه جواب می دهند: اهل بهشت از اهل جهنم می پرسند:

چه چيز شما را به دوزخ وارد ساخت‏؟!) «42» مى‏گويند: (ما از نمازگزاران نبوديم‏، «43» و اطعام مستمند نمى‏كرديم‏، «44» و پيوسته با اهل باطل همنشين و همصدا بوديم‏، «45» و همواره روز جزا را انكار مى‏كرديم‏، «46» تا زمانى كه مرگ ما فرا رسيد!) «47» از اين رو شفاعت شفاعت‏كنندگان به حال آنها سودى نمى‏بخشد. «48» چرا آنها از تذكّر روى گردانند؟! «49» گويى گورخرانى رميده‏اند، «50» كه از [مقابل‏] شيرى فرار كرده‏اند! «51» بلكه هر كدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانه‏اى [از سوى خدا] براى او فرستاده شود! «52» چنين نيست كه آنان مى‏گويند، بلكه آنها از آخرت نمى‏ترسند! «53» چنين نيست كه آنها مى‏گويند، آن [قرآن‏] يك تذكّر و يادآورى است‏! «54» هر كس بخواهد از آن پند مى‏گيرد؛ «55» و هيچ كس پند نمى‏گيرد مگر اينكه خدا بخواهد؛ او اهل تقوا و اهل آمرزش است‏! «56»

ملاحظه فرمودید که اطعام مسکین نکردن ما را به جهنم می فرستد

و پيوسته با اهل باطل همنشين و همصدا بوديم‏: همین که شب ها همه اش پای ماهواره هستیم همنشینی و همصدایی با چه کسانی است؟

از اين رو شفاعت شفاعت‏كنندگان به حال آنها سودى نمى‏بخشد. «48»

بله وقتی که غذا به مسکینان نمی دهیم و همه اش پای ماهواره نشستیم همین است که باعث می شود شفاعت نه پیامبر و نه امام حسین و نه امام رضا و نه حتی امام زمان حتی دیگر به ما سودی نبخشد و به ما کمک نکند. 

چرا آنها از تذكّر روى گردانند؟! «49»

این آیه هم به این معناست اگر کسی ما را تذکر بدهد و دعوت به اطعام به مساکین و دوری از ... کند روی مان را برمی گردانیم. به راه خودمان می رویم و خوشمان نمی آید.

موفق و سرافراز باشید.

دعا بهترین وسیله رسیدن به خواسته ها

     سلام عرض می کنم خدمت دوستان و عزیزان و هموطنان. به سایت دعا تشریف آورده اید و تا کنون در عمر گرانمایه ی خود دعاها خوانده اید و در نظر دارید که از طریق دعا به خواسته ها و آرزوهای خود برسید. امر بسیار نیکو و مبارک و مطلوبی است.

     باری بسیاری عزیزان در تماس های خود بیان دارند که ما زیاد دعا می خوانیم و ذکر فراوان می گوییم، اما نتیجه نمی گیریم و دیگر خسته شده ایم و دیگر علاقه ای به ادامه ی دعا خواندن نداریم و برخی عزیزان می گویند که انگار خدا با ما قهر کرده است یا بالعکس می گویند که ما با خدا قهر کرده ایم و مدتی است که حتی نماز هم نمی خوانیم زیرا او جواب ما را نمی دهد و خاطری پرملال و پرگلایه دارند. می گویند که ختم های زیادی گرفته ایم و هیچ تغییری و هیچ تحول و بهبودی حاصل نکرده ایم. جان کلامشان و هدف تماس شان این است که اگر یک دعایی دارید که 100 در 100 نتیجه می دهد و تضمینی هم باشد به ما معرفی کنید و گرنه ما سراغ دعانویسان زیادی رفتیم و پول های زیادی خرج کردیم و بهتر نشده است که هیچ بلکه بدتر هم شده است. حقیقت امر این است که بسیار زیاد به این مسائل فکر می کردم که چرا عزیزان قهر می کنند و حق دارند بالأخره ده سال یا بیست سال شاید بیشتر خواسته هایی داشته است و حاجت خود را نگرفته است پس این قهر و دوری و جدائی بین بنده و خدایش حاصل می شود بهتر است از کلمه ی کدورت استفاده کنم در اینجا زیرا این عزیزان همه دینداران و دین مداران خوبی هستند و خود را از خداوند جدا نمی دانند.

وقتی ناراحت می شویم، که چیزی خوب عمل نکرده است، وقتی از بی فایده بودن دعا ناراحتیم یعنی از نظرِ ما، خدا خوب عمل نکرده است یا دست کم به نفع ما عمل نکرده است و ابزار خوبی نبوده و این ابزار را کنار می گذارند و می خواهند ابزار دیگری را بیابند. مثل اینکه این کلید این قفل را باز نمی کند و کلید یک ابزار است. آیا راه حلی هم وجود دارد که بنده با خدا قهر نکند؟ آن، چه راهی است و چه روشی است که ما بتوانیم از این آفت فوق العاده آسیب رسان و مخرب، که همان کدورت با خداست در امان باشیم؟ از ابتدا و ریشه، باید جستجو کرد که این کدورت چگونه شکل می گیرد و بزرگ می شود و دل و دامانِ انسانِ دیندار و دینمدار را می گیرد؟ بله خداوند ابزار خواسته هایمان شده است و همه انکار می کنیم که نه ما اینطور نیستیم و خدا را ابزار نمی دانیم. سوال بنده این است که آیا در زندگی با خداوند قهر نکرده ایم؟ پس این سابقه ی نادرخشانِ ما در کدورت ها چیست؟ پس چرا خاطرمان گاهی وقت ها از آفریننده ی این کائنات و نظام عظیم خلقت، مکدر می شود؟ عرفای ما در ادبیات کهن به بیان های بسیار مختلف در قالب داستان های حکمت آموز، کوشیدند که ما را با مفهوم گسترده ی رضا آشنا کنند و از ابتدا این دیدگاهِ معامله گر و سودخواهِ ما را با خداوند به نوعی مهار کنند و به سمت و سوی بهتری سوق دهند. می خواستند که مصلحت اندیشی های دنیوی ما را با خالق و خداوند جهان، کمتر و یا بهینه کنند.

      معادل کلمه ی دعا در زبان پارسی، نیایش می باشد. نیایش در اصل تقدیس و تعظیم و تجلیل خداوند است. بیان صفات خدا بوده و غوطه ور شدن در نیکوئیها و زیبائی ها و معناهای خداوند بوده است. در نیایش، اول، سلام دادن بر خداوند است و بعد از سلام نوبت به آشنائیِ هر چه بیشتر با خدا می رسد و نیایش ما را وارد دریائی از معانی بی پایان می کند که خالق این جهان کیست و چه خصوصیاتی دارد و بعد آن خصوصیات را هرچه بیشتر شناختن و بزرگ شمردن است یا مَلِک یعنی ای پادشاه، یا جلیل، یعنی ای بزرگ مرتبه، یا اول یا آخر یا ... آری و به این صورت است که ما در نیایش کردن با خدا آشنا می شویم و او را تقدیس می کنیم و عبادت می کنیم یعنی ای کسی که این صفات را داری ما بنده ی تو هستیم تو خداوند عظیم ما هستی، اسم تو همه چیز است و الی آخر. در پایانِ نیایش، ما به دلیل اینکه او را عبادت خالصانه کردیم و او را تسبیح و تقدیس و تعظیم و تجلیل کردیم می توانیم خواسته و آرزویمان را هم بیان کنیم. بهترین آرزو همان نیک سرانجامی و شادکامی در دنیا و آخرت است.

     شما ملاحظه بفرمائید ما با این برنامه چقدر فاصله گرفته ایم؟ و کلمه ی دعا معنایی شبیه به سحر و جادو به خود گرفته است. وقتی شما دعایی را بخوانید که فلان اتفاق برای شما بیفتد و اگر آن اتفاق نیفتاد شما قهر می کنید به این دلیل است که با دیدگاه معامله گر و فایده طلب وارد شدید نه یک نیایش خالص و نه عبادت خالص. البته بنده در این جا قصدم این نیست که بگویم معامله با خدا نکنید و یا فایده از خدا نخواهید خیر این کار را انجام بدهید و از خداوند که مسوول آفرینش ماست تقاضاها برای دنیا و نیازهایتان هم بکنید اما دعا در اصل برای عبادت است و فرعی هم دارد که آن درخواست هایمان می باشد. یک بخش کوچکی از عبادت است نه کل عبادت و برای برخی از ما جای این دو باهم عوض شده است و فرع جایِ اصل، و اصل جایِ فرع نشسته است. دعا می کنند برای خواسته هایشان و البته پرستش و تقدیس و تجلیل و عبادت، جزئی و حاصلی در ذیل و زیر این خواسته ها است.

اما قصد بنده جواب دادن به آن سوال است که آیا راهی هست که بنده از خداوند گلایه نکند و با خدا قهر نکند؟ بله با این مقدمه ی طولانی که خدمت شما عرض کردم می خواستم به این نقطه برسیم که بنده ای که به مقام رضا رسیده است هیچ وقت گرفتار گلایه و قهر و کدورت با خداوند نمی شود. چنین بنده ای دعا و نیایش می کند و خواسته هایش را هم بیان می کند و اصرار و تکرار هم می کند اما رسیدن به خواسته ها برایش یک فرع می باشد و هنگامی که دعا را خواند شادکام است و خرم از اینکه پرستش و عبادت را انجام داده و برایش فرقی نمی کند که خداوند به او بدهد یا ندهد آری گفتمان و دیالوگ او با خداوند همیشه شکرگزاری و مقام رضا می باشد. به زبان و دل می آورد که خداوندا اگر صلاح دانستی حاجتم را بده و اگر هم ندادی ندادی شاکرم و راضیم. شما به دعای عارفان نگاهی بیندازید به زندگی آنان نگاه کنید ساده و بی تکلف و به دور از استرس هستند آرامند و از مقام رضای خویش لذت می برند. حرص نمی زنند که خدایا اینو بده اونو هم بده همه رو بده!

     وقتی که می گوئیم فلان دعا به درد نخورد یا دعاش قلابی بود یا دعای صددرصدی می خواهم ما از معنی و مفهوم دعا دور شدیم. جملاتی مثل دعای صددرصدی یا دعای تضمینی می خواهم این ادبیات، ادبیاتِ سحر و جادو است نه دعا نه نیایش نه عبادت نه پرستیدن.

عرض دیگری ندارم سخن بنده تمام است اما برای اینکه خستگی شما را کمی به در کنم بعد از این مقاله ی سنگین، می خواهم با خاطره ای لبخندی بر لبان شما بنشانم سال گذشته چند نامه ای از یک دختر ثروتمند برای ما آمد که می گفت من یک دعای صد در صدی و تضمینی  می خواهم که پسر مورد نظرم بیاد به خواستگاریم و حتما باید از من خیلی خواهش کند و سفت و سخت از من خواستگاری کند و بابت این کار هم چند میلیون دستمزد می دهم. هر بار هم مبلغ را چند برابر میکرد. گفتیم: چرا باید خیلی خواهش کند؟ گفت: که بهش جواب منفی بدم! (یعنی به آقای خواستگار جواب منفی بدهد!)

ماهم به جای دعای بخت گشائی یک دعای عقل گشائی خدمت شان پیشنهاد دادیم.

موفق و سرافراز باشید.

منبع: حسن ربیعی

دعای راستگویی و ایمان به خدا

سمرة بن جندب روایت می کند : هیچ بنده مومنی نیست که بیرون از منزل خود به وقت نماز صبح تا خفتن این

آیات را با نیت خالص و توجه به خدا و معنی آن بخواند الا آن که خداوند متعال بنویسد ایمان او را در کتابی و بعد آن

کتاب را بسپارد در زیر عرش و در آن کتاب نوشته باشد که قاری این کتاب از راستگویان است و ایمان به روز قیامت

آورده است

آیات ۷۸ الی ۸۴ سوره شعرا:

الَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهْدِينِ

وَالَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَيَسْقِينِ

وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ

وَالَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ

وَالَّذِي أَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ

رَبِّ هَبْ لِي حُكْمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ

وَاجْعَل لِّي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ

منبع : خواص آیات قرآن کریم ص ۱۱۹ و ۱۲۰

دعای علاقه و عشق به امور معنوی

هر کس با ایمان این آیه را با نیت خالص و توجه به خدا و معنی آن در روز جمعه بنویسد به نام آن کس که علاقه

به معنویات ندارد و بگوید : قابَ اللهُ عَلی فُلانِ بْنِ فُلان

و آن را با آب خالص بشوید و این ایه را هنگام شستن با نیت خالص و توجه به خدا و معنی آن بخواند و سه شب

در وقت خواب ازاین آب به آن شخص بدهد تا بخورد : خداوند متعال او را به عمل صالح و معنویت مایل گرداند و بر

طاعت و عبادت شب اور را قادر می گرداند

بخشی از  آیه ۲۰ سوره مزمل :

إِنَّ رَبَّكَ يَعْلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ أَدْنَى مِن ثُلُثَيِ اللَّيْلِ وَنِصْفَهُ وَثُلُثَهُ وَطَائِفَةٌ مِّنَ الَّذِينَ مَعَكَ وَاللَّهُ يُقَدِّرُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ عَلِمَ

أَن لَّن تُحْصُوهُ فَتَابَ عَلَيْكُمْ

منبع : خواص آیات قرآن کریم ص ۱۸۹

دعای علاقه به نماز خواندن

اگر کسی در نماز بی رغبت باشد ٬ آیات زیر را با نیت خالص  و توجه به خدا و معنی آن بنویسد و با خود نگاه دارد

در خواندن نماز او را ذوقی پیدا شود .

آیات ۵۶و ۵۷ و ۵۸  سوره ذاریات :

وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ

مَا أُرِيدُ مِنْهُم مِّن رِّزْقٍ وَمَا أُرِيدُ أَن يُطْعِمُونِ

إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ

منبع : خواص آیات قرآن کریم ص ۱۶۰